Читать книгу Krew to włóczęga - James Ellroy - Страница 29

Freddy O. opisywał Grapevine.

Wsiuńska speluna z atmosferą lasów północy przesyconą ultraprawicową nutą. Jaskrawe neony piwa Hamm. Obite poliestrem jodły. Zdjęcie bobra przyklejone nad pisuarami. Wszędzie poupychane kubki z cynglem w uchu. Serwetki z rasistowskimi komiksami – Wara, bambusie.

Dwight i Freddy unosili się na wodzie w basenie w Złotej Pieczarze. Woda była zimna jak w fiordzie. Mieli dla siebie najgłębszą część. Freddy relacjonował plotki.

Emitowało je sześć szumowin: Brundage, Kling, DeJohn, Currie, Pierce, Luce. Faceci, którzy robią napady z bronią w ręku i handlują narkotykami, z upodobaniem do prawicowych ubawów. Totalne moczymordy i ćpuny. Trzymali się razem. Co wieczór zamykali Grapevine i zostawali w środku, żeby pierdolić bez sensu. Mieli klucze do speluny. Właściciele ufali im, że zostawią kasę za gorzałę i zamkną przybytek, wychodząc. To nie oni byli obiektami inwigilacji BAT. To dobrze. BAT nie poprowadzi śledztwa w sprawie ich zbiorowego zabójstwa.

Kelner przyniósł Freddy’emu cuba libre, a Dwightowi mrożoną herbatę. Unosili się na wodzie i gadali. Freddy powiedział, że to robota na trzech ludzi. Dwight, że nie, że na czterech. Wayne zna francusko-korsykańskiego najemnika. Prezentuje się doskonale. Weźmy go.

Freddy się zgodził. Przemknęła apetyczna blondynka i rozproszyła uwagę. Dwight dosmarował sobie olejku do opalania. Omawiali spotkanie trzydziestego. Więc będziemy mieli Wayne’a i najemnika. Damy radę.

– Nie możemy przekroczyć planu – powiedział Dwight. – Tych sześciu debili i nikt więcej. Jest późno, oni są sami, wygadują te polityczne pojebstwa i nagle jebut.

– Jasne – dodał Freddy. – Przyjeżdża policja z St. Louis, pracuje na miejscu zajścia, robi testy i mówi „To i to”. Wszystkie elementy pasują do siebie.

– Musimy strzelać bez tłumików. Chcemy, żeby usłyszano i zauważono liczne wystrzały. Nie możemy użyć tłumików, bo znajdą ślady na łuskach.

– Jasne – powiedział Freddy. – Wszyscy z zasady noszą przy sobie spluwy, ale nie będziemy mieli czasu rozbroić ich i zabić z ich własnej broni. Będziemy musieli zabrać ze sobą broń z wykrywalnym pochodzeniem z St. Louis.

– Jasne, i to twoje zadanie. Ty będziesz teraz chłopcem z St. Louis, więc zrobisz włam do kilku sklepów z bronią i lombardów i zajumasz kilka sztuk, żeby śledczy je potem namierzyli. I rewolwery, Freddy. Nie chcę, żeby nam się blokowały żadne automaty.

Freddy upił cuba libre.

– Jasne. Sprzątamy ich, podkładamy spluwy tak, jakby strzelali do siebie nawzajem, wyciągamy ich prawdziwe spluwy i przemieszczamy ciała, tak żeby dopasować plamy krwi. W tej części wszystko jest jasne i proste.

Dwight upił herbaty mrożonej.

– Wchodzimy i wychodzimy w ciągu czterech minut. Mówiłeś, że oni zawsze walą na maksa z szafy grającej, tak?

– Tak. Najgorsza na świecie oklahomska muza. I głośna.

– To dobrze. To po części zagłuszy wystrzały, a sąsiedzi są przyzwyczajeni do harmidru o każdej porze. Przy wyjściu podkręcimy muzę, co zwiększy szanse, że któryś ziom zadzwoni ze skargą na hałas i jakiś patrol głupków zareaguje i znajdzie ciała.

Freddy unosił się za deską.

– Jeszcze jeden zasadniczy szczegół.

– Kokaina – powiedział Dwight. – Dostali trochę czystego szajsu i odjechali. Zostawimy kilka kresek na blacie. Wayne wytopi porcyjkę. Weźmiemy parę cienkich igieł do insuliny i naszprycujemy ich koką post mortem. Możemy im się wkłuć między palcami od nóg, ślady będą za małe, żeby je zauważyć przy autopsji.

– To konkretne i nie pozostawia wątpliwości – rzekł Freddy. – Od razu zostanie skategoryzowane jako wielokrotne zabójstwo białej biedoty wszech-kurwa-czasów i góra po dwunastu godzinach sprawa będzie zamknięta.

Dwight kiwnął głową.

– Zrobimy to przekonująco. I nie martw się o Wayne’a. On jest solidny.

Freddy się roześmiał.

– Martwimy się o niego, a to zimnokrwisty zabójca.

Dwight się roześmiał.

– A my mamy po prostu farta, że wsioki są białe.

Podszedł kelner z mrugającym telefonem. Freddy wyszedł z basenu i zawalczył z kablem i słuchawką. Dwight zamknął oczy i odwrócił się do słońca.

– To do ciebie – powiedział Freddy. – Ten twój Bowen jest w areszcie w Chicago.