Читать книгу Analiza przypadków klinicznych w psychiatrii - Группа авторов - Страница 22

Pacjent był prawidłowo wszechstronnie zorientowany. Kontakt łatwy, ale wypowiedzi mało rozbudowane, właściwie ograniczał się do wymieniania dolegliwości somatycznych. Koncentrował się na dolegliwościach bólowych, jednak odwrócenie uwagi od tego tematu było możliwe (np. gdy pytano go o wycieczki turystyczno-krajoznawcze, które w przeszłości odbywał wraz z towarzyszami z Klubu Seniora). Pytany o dolegliwości bólowe, mężczyzna relacjonował poczucie beznadziejności, braku perspektyw, mówił: „Już nie mogę sobie poradzić z tymi bólami, mam już tego dość, nic mi nie pomaga, nie wiadomo nawet, co właściwie mi jest”. Pacjent przeczył objawom lękowym. W trakcie badania nie stwierdzono obecności natręctw, objawów psychotycznych. Mimo zgłaszanego poczucia beznadziejności, mężczyzna negował myśli rezygnacyjne i samobójcze, mówił: „Chciałbym żyć, tylko chciałbym, żeby te bóle ustąpiły”. Apetyt był w normie, pacjent relacjonował jednak, że „je z przyzwyczajenia, nie czuje smaku potraw jak kiedyś”. Aby podkreślić różnicę swego samopoczucia, przypominał, że kiedyś z chęcią wychodził z przyjaciółmi do restauracji, a nawet uchodził za znawcę kuchni włoskiej i francuskiej. Pytany o swój nastrój, określał go jako „normalny”, negował, aby czuł się smutny: „Smutny? Bo ja wiem… Czy ja jestem smutny? Chyba nie”. Obiektywnie nastrój był nieznacznie obniżony, widoczne było spowolnienie psychoruchowe. Pytany o zażywanie leków przeciwbólowych z powodu swoich dolegliwości, pacjent podawał, że zażywa je sporadycznie, gdyż „i tak nie pomagają, więc nie ma sensu ich brać, a lekarz rodzinny powiedział, że niszczą żołądek i przy moich chorych nerkach w ogóle powinienem dać sobie z nimi spokój”. Pytany o początek dolegliwości, potwierdził, że jego stan pogorszył się po wyprowadzce syna z domu. „Nie mam na nic siły” – skarżył się. Wcześniej lubił w wolnym czasie czytać książki podróżnicze, teraz stroni od nich, co tłumaczy trudnościami w skupieniu uwagi. W badaniu MMSE (Mini-Mental State Examination – krótkie narzędzie przesiewowe do oceny otępień), w którym uzyskał wynik 30 punktów, nie stwierdzono zaburzeń funkcji poznawczych.

W badaniu somatycznym nie zaobserwowano istotnych odchyleń: pacjent wydolny krążeniowo-oddechowo, czynność serca miarowa, zgodna z tętnem na obwodzie, nad płucami szmer pęcherzykowy prawidłowy, brzuch miękki, niebolesny, bez objawów otrzewnowych. W badaniu neurologicznym bez objawów ogniskowych i oponowych.