Читать книгу Analiza przypadków klinicznych w psychiatrii - Группа авторов - Страница 30

Początkowo u pacjentki rozpoznawano MDD. Po rozwinięciu się zespołu maniakalnego dokonano jednak konwersji diagnozy w kierunku ChAD typu I. Przypomnijmy, że zgodnie z klasyfikacją Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition (DSM-5) warunkiem rozpoznania tego podtypu zaburzeń dwubiegunowych jest wystąpienie epizodu manii. W systemie klasyfikacji chorób ICD-10 (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems – Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych) zaburzenia dwubiegunowe (kod F31) rozpoznaje się wówczas, kiedy obecny epizod jest epizodem manii lub hipomanii, a w przeszłości pacjent przybył epizod afektywny (depresji, manii, hipomanii). Jeżeli obecny epizod ma charakter depresyjny, dla rozpoznania zaburzeń dwubiegunowych konieczne jest stwierdzenie w przeszłości epizodu manii lub hipomanii.

W diagnostyce różnicowej ChAD należy uwzględnić następujące zaburzenia:

♦ zaburzenia ze spektrum schizofrenii;

♦ zaburzenia osobowości;

♦ zaburzenia związane z nadużywaniem alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych;

♦ zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit hyperactivity disorder, ADHD);

♦ choroby somatyczne (np. nadczynność lub niedoczynność tarczycy).