Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 21

Wirusy, podobnie jak inne drobnoustroje, wnikają do organizmu gospodarza różnymi drogami (portals of entry), jak również różnymi drogami ulegają wydalaniu (portals of exit), zanim zakażą następną osobę. Miejscem wnikania wirusów może być uszkodzona skóra (np. zakłucie się skażoną igłą, iniekcje) lub zdrowa, nieuszkodzona błona śluzowa (układ pokarmowy, układ moczowo-płciowy).

Zakażenie może być nabyte przez kontakt bezpośredni lub pośredni (z wydalinami lub wydzielinami pacjenta), a także przez układ oddechowy (droga kropelkowa lub aerozol) lub pokarmowy (droga fekalno-oralna), przez spożycie skażonej wody lub żywności. Ważną drogą, zwłaszcza wśród młodzieży i młodych osób dorosłych, jest szerzenie się infekcji w populacji przez kontakty płciowe. Niekiedy zakażenia – szczególnie wirusowe – szerzą się przez przetoczenie krwi lub produktów krwiopochodnych, a także przez przeszczepienie komórek, tkanek lub narządów unaczynionych. Wirusy mogą być też przenoszone przez wektory, np. stawonogi (przenosiciele) – najczęściej są nimi komary i kleszcze. Zakażenia nabyte od zwierząt zwane są zoonozami. Należy podkreślić, że niektóre wirusy, np. wirus cytomegalii (cytomegalovirus, CMV), mogą szerzyć się kilkoma różnymi drogami. Niekiedy choroby zakaźne wykazują sezonowość występowania.

Większość zakażeń wirusowych szerzy się horyzontalnie między różnymi osobami w populacji, wirusy mogą jednak przenosić się także wertykalnie – od kobiety ciężarnej lub matki do dziecka.