Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 8

Immunologia jest nauką zajmującą się mechanizmami odporności wrodzonej i nabytej organizmu, zaburzeniami tych procesów i sposobami ich modulacji. Ludzie (podobnie jak zwierzęta) mają w ciągu życia wielokrotnie kontakt z drobnoustrojami zdolnymi do wywołania chorób zakaźnych, jednak stosunkowo rzadko następuje rozwój choroby. Badanie mechanizmów odporności przeciwzakaźnej na poziomie molekularnym i komórkowym pozwala zrozumieć przebieg infekcji, patogenezę choroby zakaźnej i powstanie długotrwałej pamięci immunologicznej o charakterze obronnym. Układ odpornościowy skutecznie chroni gospodarza przed rozwojem choroby poprzez 4 podstawowe funkcje:

• dokonanie rozpoznania immunologicznego;

• włączenie mechanizmów efektorowych odpowiedzi immunologicznej;

• prawidłową regulację odpowiedzi immunologicznej;

• wytworzenie pamięci immunologicznej.

Układ odpornościowy swoje prawidłowe funkcjonowanie zawdzięcza ścisłej współpracy mechanizmów odporności nieswoistej (wrodzonej) i odporności swoistej (nabytej). Oba te mechanizmy współdziałają ze sobą w drodze bezpośredniego kontaktu między komórkami oraz przez interakcje, w których uczestniczą mediatory chemiczne – cytokiny, w tym chemokiny. Układ odpornościowy wykazuje tolerancję w stosunku do antygenów własnych (self-antigens) przy jednoczesnej zdolności rozpoznawania antygenów niewłasnych (non-self antigens) i wzbudzania przeciwko nim swoistej odpowiedzi immunologicznej.