Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Группа авторов - Страница 10

Pierwszym jest zaproponowany przez Masona i Likara (M-L) w 1966 r. układ elektrod, stosowany w ambulatoryjnych rejestracjach EKG metodą Holtera oraz w próbach wysiłkowych. Jest oczywiste, że pacjentowi, który się porusza, nie można założyć elektrod na przedramionach lub podudziach. Różnica umiejscowienia elektrod wydaje się niewielka – elektrody „kończynowe” umieszczane są na tułowiu, odpowiednio w okolicy podobojczykowej oraz podżebrowej. Należy jednak pamiętać, że zapis wykonany w modyfikacji Mason–Likar nie jest dokładnie taki sam jak wykonany w standardowy sposób.

Zapis M-L najczęściej różni się od standardowego wyższą amplitudą załamków R w odprowadzeniach II, III, aVF oraz zmniejszeniem ich amplitudy w odprowadzeniach I i aVL (ryc. 3.8). Często „przesuwa” to oś elektryczną w prawo, średnio o 16–22 stopnie. Można również zaobserwować zmniejszenie amplitudy załamka Q w odprowadzeniach II, III i aVF, utrudniające rozpoznanie przebytej martwicy w obszarze ściany dolnej. W podobny sposób może się zmienić amplituda załamka P i T. Ich amplituda wykazuje zbliżone zmiany do zespołu QRS – wzrasta w odprowadzeniach II, III, aVF, maleje zaś w I i aVL. W związku z opisywanymi zmianami w obrębie zespołu QRS określanie osi elektrycznej serca z zapisu M-L może powodować fałszywe rozpoznanie prawogramu, można również nie rozpoznać zawału przebytej martwicy w obszarze ściany dolnej – zmniejszenie amplitudy lub brak załamków Q (ryc. 3.9).

Kolejny dodatkowy układ odprowadzeń to układ odprowadzeń tylnej ściany klatki piersiowej, czyli V7–V9. Zapis wykonujemy z elektrod umiejscowionych odpowiednio:

» V7 – linia pachowa tylna;

» V8 – linia łopatkowa tylna;

» V9 – lewa linia przykręgosłupowa.

Zapis taki jest przydatny w ocenie niedokrwienia w obszarze ściany dolno-podstawnej (STEMI ściany dolno-podstawnej).

Trzecim niestandardowym układem odprowadzeń jest układ prawostronny V3R–V6R. Wykonujemy taki zapis, umieszczając elektrody przedsercowe w miejscach opisanych powyżej, tylko po stronie prawej. Zapisy takie zaleca się u chorych z podejrzeniem świeżego zawału prawej komory.

Rycina 3.8.

Zapis odprowadzeń kończynowych w zapisie standardowym (A) i wykonanym w systemie M-L – zapis holterowski (B). Widoczna jest zmiana kształtu zespołów QRS w odprowadzeniach II, III i aVF – mniejszy załamek q oraz wyższy załamek R. Niższy załamek R w aVL.

Rycina 3.9.

Trzy fragmenty EKG 65-letniego pacjenta po przebytym zawale ściany dolnej. A. Zapis standardowy.

B. Próba wysiłkowa. C. Zapis holterowski. Uwagę zwraca duża zmiana morfologii zespołów QRS w odprowadzeniach III i aVF.