Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Группа авторов - Страница 18

Rekomenduje się wykonanie maksymalnego testu wysiłkowego ograniczonego objawami. Wskazane jest, aby pacjent osiągnął co najmniej 85% częstości rytmu odpowiedniej dla płci i wieku. Chorzy przyjmujący β-blokery, leczeni innymi preparatami działającymi chronotropowo ujemnie, a także pacjenci z niewydolnością chronotropową lub nadmierną reakcją chronotropową na obciążanie wysiłkiem mają pewne ograniczenia w osiągnięciu docelowej częstotliwości rytmu serca.

Wskazania do przerwania próby wysiłkowej przedstawiono w tabeli 6.3. Subiektywne odczucie obciążania wysiłkiem podczas testu oceniane jest według skali Borga (6–20 punktów) lub zmodyfikowanej skali Borga (0–10 punktów) (tab. 6.4 i 6.5).

Tabela 6.3. Wskazania do przerwania testu wysiłkowego

Bezwzględne

• Ból wieńcowy (umiarkowany lub silny)

• Uniesienie odcinka ST ≥ 1 mm w odprowadzeniach bez patologicznych załamków Q (poza V1 i aVR, aVL)

• Utrwalony częstoskurcz komorowy

• Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia

• Spadek SBP > 10 mm Hg w stosunku do wartości wstępnej mimo wzrastającego obciążenia, z towarzyszącymi innymi objawami niedokrwienia mięśnia sercowego i/lub neurologicznymi

• Objawy upośledzonej perfuzji: neurologiczne (zawroty głowy, stan przedomdleniowy, ataksja), skórne (zblednięcie, sinica)

• Trudności techniczne w monitorowaniu EKG lub ciśnienia tętniczego

• Żądanie pacjenta, aby przerwać badanie

Względne

• Narastający ból w klatce piersiowej

• Istotne > 2 mm poziome lub zstępujące obniżenie odcinka ST, mierzone 60–80 ms po punkcie J (określonym jako koniec zespołu QRS), i/lub istotna zmiana osi zespołów QRS

• Komorowe zaburzenia rytmu serca inne niż utrwalony częstoskurcz komorowy, narastające w miarę obciążania wysiłkiem – liczne pojedyncze (wieloośrodkowe) pobudzenia komorowe, pary pobudzeń, nieutrwalony częstoskurcz komorowy

• Nadkomorowe zaburzenia rytmu wyzwalane wysiłkiem – napadowe częstoskurcze nadkomorowe, napad migotania przedsionków, napad trzepotania przedsionków

• Bradyarytmie wyzwalane wysiłkiem – bloki zatokowo-przedsionkowe, przedsionkowo-komorowe, zwłaszcza z towarzyszącymi objawami

• Blok odnogi pęczka Hisa i/lub zaburzenia przewodzenia śródkomorowego wyzwalane wysiłkiem trudne do różnicowania z częstoskurczem komorowym

• Spadek SBP > 10 mm Hg w stosunku do wartości wstępnej mimo wzrastającego obciążenia, bez innych objawów niedokrwienia mięśnia sercowego

• Nadmierny wzrost ciśnienia tętniczego krwi > 250/115 mm Hg

• Istotne zmęczenie, duszność, świsty nad polami płucnymi, kurcze mięśni kończyn dolnych, chromanie przestankowe

SBP (systolic blood pressure) – skurczowe ciśnienie tętnicze krwi.

Tabela 6.4. Skala Borga

Tabela 6.5. Zmodyfikowana skala Borga

Przestrzeganie zasad prowadzenia testu wysiłkowego i wskazań do jego zakończenia warunkuje bezpieczeństwo badanych pacjentów i zapobiega wystąpieniu powikłań (tab. 6.6).

Tabela 6.6. Powikłania podczas testu wysiłkowego

OKRES BEZPOŚREDNIO PO ZAKOŃCZENIU PRÓBY WYSIŁKOWEJ

Ocena próby wysiłkowej powinna uwzględniać również czas odpoczynku bezpośrednio po zakończeniu wysiłku. Niektóre objawy lub zmiany elektrokardiograficzne mogą pojawiać się właśnie w tym okresie. Rekomenduje się kontynuowanie monitorowania przez 6–8 minut po zakończeniu wysiłku lub dłużej, jeśli pacjent zgłasza objawy i/lub jeśli częstotliwość rytmu serca, ciśnienie tętnicze i odcinek ST nie powróciły do wartości zbliżonych do początkowych.