Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Группа авторов - Страница 13

WPROWADZENIE

Spoczynkowy zapis EKG oraz przedłużone monitorowanie elektrokardiograficzne są jednymi z najczęściej wykonywanych badań dodatkowych w kardiologii. Długotrwałe badanie EKG stanowi niezbędny element w diagnostyce objawów sugerujących choroby układu krążenia o podłożu arytmicznym. Przedłużone ambulatoryjne monitorowanie EKG, zwane potocznie badaniem Holtera, rozpoczęło swoją karierę w kardiologii w latach 50. XX w., kiedy to Norman J. Holter skonstruował system do przesyłania elektrokardiogramu za pomocą fal radiowych oraz potwierdził użyteczność tego wynalazku w badaniach klinicznych.

Pierwsze aparaty holterowskie ważyły ponad 40 kg, a więc noszone w plecaku niejako łączyły w sobie rolę monitorowania EKG i próby wysiłkowej, przesyłając na odległość dane na temat rytmu serca i nieprawidłowości w zakresie zespołu ST-T. Z upływem lat rejestratory holterowskie uległy istotnej miniaturyzacji, do praktyki klinicznej dołączyły rejestracje przekazywane w czasie rzeczywistym, coraz częściej korzysta się z danych przechowywanych w pamięci urządzeń wszczepialnych, a ostatnie lata przyniosły rozkwit aplikacji w urządzeniach mobilnych. Postęp technologiczny pozwolił na coraz większe zautomatyzowanie procesu analizy danych oraz uzyskanie z zapisów elektrokardiograficznych danych wykraczających poza klasyczną ocenę arytmii, takich jak wskaźniki ryzyka nagłego zgonu sercowego czy wskaźniki sugerujące występowanie bezdechu sennego. Monitorowanie 24-godzinne, będące klasycznym i najbardziej dostępnym badaniem w praktyce klinicznej, powoli ustępuje dłuższym rejestracjom, zwiększającym szansę na wykrycie nieprawidłowości odpowiedzialnych za objawy o potencjalnym podłożu arytmogennym.

Należy jednak podkreślić, że mimo rozwoju techniki i możliwości monitorowania zmianie nie uległy dwa podstawowe aspekty związane z wykorzystaniem danych elektrokardiograficznych:

» każda analiza automatyczna musi zostać potwierdzona przez lekarza;

» najważniejszym zadaniem monitorowania jest wykazanie korelacji (lub jej braku) między objawami klinicznymi a odpowiadającymi im zmianami krzywej EKG.

W ostatnich latach coraz większą rolę odgrywa wykrywanie bezobjawowych epizodów najczęstszej w praktyce klinicznej arytmii, jaką jest migotanie przedsionków.