Читать книгу Filozofia religii - Группа авторов - Страница 42

M. Heller i J. Życiński, dwaj polscy filozofowie katoliccy, silnie respektujący osiągnięcia współczesnych nauk przyrodniczych, sądzą, że ponieważ świat jest matematyczny, a struktura matematyczna jest obiektem abstrakcyjnym, wyjaśnienie tej cechy rzeczywistości nie jest możliwe bez założenia Boga jako Wielkiego Matematyka, który nadał rzeczywistości kształt matematyczny (por. Heller 2016). Także ten argument jest rozumowaniem do najlepszego wyjaśnienia. Trzeba jednak zauważyć, po pierwsze, że matematyczność świata ma swoje granice czy też przejawia się w niejednorodny sposób: większy w przyrodoznawstwie, a znikomy w zjawiskach społecznych i humanistycznych, a po drugie, że trzeba odróżnić matematyczność i matematyzowalność. Jeśli świat jest matematyczny, jest też matematyzowalny, ale nie na odwrót. Znaczy to, że warunek matematyzowalności jest słabszy od warunku matematyczności. Wszelako dla wyjaśnienia możności stosowania matematyki w opisie świata wystarczy warunek matematyzowalności, a prosta zasada metodologiczna zaleca, aby poprzestać na regule mniej wymagającej, o ile jest sprawna w traktowaniu danego problemu. Parafrazując tytuł pewnej znanej książki (H. von Diffurth, Duch nie spadł z nieba), można powiedzieć, że matematyka nie spadła z niebios, ale została stworzona przez człowieka. I, jak poprzednio, fuzja nauki i teologii w przypadku argumentu z matematyczności świata rodzi zastrzeżenia.