Читать книгу Fizjologia człowieka w zarysie - Группа авторов - Страница 34

W ciele człowieka możemy wyróżnić trzy typy tkanki mięśniowej:

1. Mięśnie poprzecznie prążkowane szkieletowe.

2. Mięśnie gładkie.

3. Mięsień poprzecznie prążkowany serca (mięsień sercowy) (ryc. 3.1).

Mięśnie szkieletowe i mięsień serca są poprzecznie prążkowane, co oznacza, że elementy kurczliwe mięśnia – miofibryle – ułożone są naprzemiennie w filamenty grube i cienkie, tworzące poprzeczne prążkowanie widoczne w mikroskopie elektronowym jako jasne i ciemne prążki.

Mięśnie poprzecznie prążkowane szkieletowe są mięśniami zależnymi od woli, połączonymi z płytką nerwowo-mięśniową uzależniającą skurcz od pobudzenia pochodzącego z układu nerwowego. Mięsień sercowy i mięśnie gładkie są niezależne od woli człowieka i charakteryzują się autonomią skurczu.

W poprzecznie prążkowanym mięśniu sercowym występują komórki rozrusznikowe, które tworzą skomplikowany układ bodźcoprzewodzący, kontrolujący pracę serca.

Z kolei mięśnie gładkie mogą się kurczyć spontanicznie, a skurcz jest propagowany na sąsiednie komórki mięśniowe, m.in. przy udziale połączeń szczelinowych.Mięśnie gładkie są unerwiane przez autonomiczny układ nerwowy. Ich działanie zależy od wielu różnych czynników chemicznych, ale nie jest zależne od naszej woli. Są zbudowane z pojedynczych komórek wrzecionowatych z centralnie położonym jądrem.

Mięsień sercowy składa się z podobnych miofilamentów jak mięśnie szkieletowe, jednak komórki mają kształt rozgałęziony i tylko jedno centralnie położone jądro w komórce.

Mięsień poprzecznie prążkowany szkieletowy jest zbudowany z silnie wydłużonych, walcowatych komórek, zawierających wiele położonych obwodowo jąder.