Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 104

Мен сесканиб кетдим,

       Тўсатдан

Таъзияни кўриб газетадаги.

Ояр! Ояр! Ояр!

       Кечикди

Менинг ўзбекона қасидаларим!

Хушхабарлар каби елиб югурган,

Кунларнинг бағрини

       ногоҳ доғ кўрдим.

Олис кенгликларда на шаҳар,

       на баҳр –

Милтираб турган бир шамчироғ кўрдим.

“Тошкент оқшоми”да босмоқчи эдик…

Энди сен йўқдирсан.

       Вақт қўл қўяр.

Шеърларинг столда ҳангу манг қолди.

Газет ҳам кечикди.

Кечиргил, Ояр!

Гарчи тақдир бизни минг кўйга солиб,

Охир-оқибатда билдирмай суяр.

Суюнганинг чоғда нима бўлди сенга,

Ояр?!

Бу ҳаёт сарбаланд қолсин деб абад,

Шоирлар йиқилар юраги доғли.

Шунда ҳам ўртаниб, ўтиниб ўйлар:

“Ватаним, ишқилиб жон-танинг соғми?”

…Сиз беёд қолганда ўқинг Оярни,

Кўнгилга эрк бергай бир мушфиқ кадар.

Менинг минорларим увиллаб борар

Термиздан то Болтиққа қадар.