Читать книгу 'n Vrou gaan dokter toe - Ray Kluun - Страница 21

When I get older, losing my hair, Many years from now, Will you still be sending me a valentine Birthday greetings, bottle of wine, Will you still need me, Will you still feed me, When I’m sixty-four …

The Beatles, uit “When I’m Sixty-Four” (Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, 1967)

Carmen se ma antwoord die telefoon. “Hallo?”

“Haai, dis Steyn hier. Hoe gaan dit met Carm?”

“Sy het ontsettend opgegooi vanmiddag. Nou slaap sy.”

“Goed so. Ek gaan Luna gou by die crèche oplaai en ry dan by Appie om. Waarvoor is jy lus?”

“Ag, besluit jy maar, ’n mikrogolf-ete of so.”

“Dink jy Carmen sal iets wil hê?”

Carmen se ma lag. “Nog ’n emmer?”

 Carmen se ma is ’n dierbare mens. Sy het in die Jordaan grootgeword en lyk soos André Hazes[11] se skoonma, sonder die sweisbril. Carmen se pa ken ek nie. Tien jaar gelede het hy ná ’n huwelik van een-en-twintig jaar die pad gevat. Briefie op die kombuistafel, dis hoe dit gedoen word. Carmen se ma kon haar geluk nie glo nie. Binne ’n maand het sy ’n nuwe kêrel gehad. Carmen het gedink sy herken die man as een wat bouwerk aan hul huis gedoen het. (Lekker storie hieroor: Toe Carmen se ma [destyds 54] haar nuwe vriend [60] aan Carmen [27] voorstel, vra sy hom: “Wat doen jou pa?”) Bob die Bouer is intussen al weer iets van die verlede. ’n Paar maande nadat die huis waarheen Carmen se ma getrek het, deur hom vergroot en opgeknap is, het sy begin twyfel of sy hom wel lief genoeg het. Weg is Bob. Carmen se ma woon nou weer alleen, in die pragtig opgeknapte huis in Purmerend. So nou en dan gaan sy met ’n vrolike snuiter uit, maar behalwe by ’n enkele Kersete of verjaardag was daar nie weer een wat kon intrek nie. “My huis hoef tog eers weer oor sowat tien jaar opgeknap te word,” sê Carmen se ma.

In die Albert Heijn op die Groot Gelderland-plein sien ek ’n man en vrou van sowat tagtig jaar. Hulle loop gearmd en skuifel by die rak met wyn verby. Hy wys met sy kierie na ’n rooiwyn wat op promosie is. Sy vrou vat die wyn en sit dit in die mandjie wat sy in haar hand het. Hy sê iets aan haar wat ek nie kan hoor nie. Die bejaarde vrou bars uit van die lag en gee haar man ’n knyp aan die arm. Ek vat Luna se handjie ’n bietjie vaster en kyk vinnig anderpad.

Die verliefde bejaarde paar maak my groen van jaloesie. Ek en Carmen gaan dit nooit saam beleef nie.