Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 19

Күренде ул миңа якты рәвештә…

Ак дигәнем, баксаң, кара фәрештә!

…Мәңгелеккә юл ачар пакь яшьлекнең

Дошманын үз итеп күпме яшь түктем;

Ихлас хыял, саф уемнан көлде ул:

«Чын матурлык төнен балкый!» – диде ул.

Шик уятты нурга – табынганыма, —

Юл адаштырды мәхәббәт багына…

Айнып, шашу булды «дәрес» азагы:

Гөнаһ тәме җанда… Вөҗдан газабы!

Уйлыйм хәзер: ничек аңа ышандым?

Гүя изге иманымнан буш калдым.

…Ни гаҗәп! Мин соңлап булса да куган

Шул рух бүген яшьләргә… остаз булган!

Көләләр әйтсәм: «Ул – кара фәрештә…»

Ахры, кергән тагын изге рәвешкә.

Тагын иблис менсә күккә – гарешкә?