Читать книгу Versamelde werk: Sheila Cussons - Sheila Cussons - Страница 55

Hoe sal ek U ooit ken?

U is te naby, U is te ver,

U klewe aan my kyker vas,

wykende, wyderende ster –

en om U stersyn kring U ruim,

en om U ruimtes – Wie?

Die gees verleng tot laser, leng . . .

en brand deur Wie; deur wat; deur Nié . . .

dan snap ek die genade –

suiwerder as weet, duideliker as pyn –

van wyk dat ek moet nader,

altyd verder nader . . .

O, verborge Wonder,

Magneet, wat ek sal ken!