Читать книгу In die blou kamp - Dana Snyman - Страница 14

Ons gee nou geleentheid vir gebed

Hy glo nie Tolla het ooit die storie van die oom wat so gebid het oor die TV vertel nie, sê oom Ollie. Tolla wou glo nog, maar toe is Tolla mos weg.

Hierdie oom – ’n oom Kerneels van Clanwilliam – staan die Woensdagaand by ’n gemeentebiduur op en begin bid, vertel Tolla, sê oom Ollie. Dierbare Almagtige Hemelse Vader, ons staan vanaand hier voor U in dankbare aanbidding, bid hy. Dankie vir al die gawes en genade wat ons so onverdiend uit u hand ontvang. Ontferm U tog oor ons boere wat so moet ly onder die regering en die Landbank. Wees met hulle wat ons landsgrense moet verdedig teen ons vyande en Suid-Afrika se saak moet stel by die VVO daar ver oorkant die waters.

Ons dra ons herderspaar aan U op, o Heer, gaan oom Kerneels voort. Neem hulle aan die hand en onderskraag hulle.

Hy bid ook vir die manne en vroue in uniform op die dorp, vir die onderwysers en die onderwyseresse, vir die personeel by die OK Bazaar, en vir die oues van dae in die ouetehuis.

Later is oom Kerneels deur die hele Clanwilliam, maar hy sê nie amen nie. Hy haal net ’n slag diep asem – en begin vir die buurdorp Citrusdal bid. Hy bid later selfs vir dié wat in Citrusdal se koöperasie werk, en toe hy met Citrusdal klaar is, begin hy bid vir die mense van Piketberg, die volgende dorp langs die N7. Die sieklikes en krankes. Die weduwees en die wese.

En toe hy met Piketberg klaar is, sê hy steeds nie amen nie. Hy vat die N7 verder Kaap se kant toe en begin bid vir die mense van Moorreesburg, terwyl almal op hul horlosie begin kyk.

U ken Moorreesburg se koringboere, o Heer, bid oom Kerneels. U weet hulle het nuwe bakkies gekoop, gee tog dat die koringprys vanjaar goed sal wees. En toe hy met Moorreesburg klaar is, toe vat hy vir Malmesbury, van die onderdorp tot die bo-dorp, asook hulle wat onverskillig staan teenoor U, o Heer. En toe hy met Malmesbury klaar is, toe bid hy die laaste tagtig kilometer tot in die Kaap.

U was self al in die Kaap, o Heer, bid oom Kerneels, hou u hand van bewaring oor elkeen wat ’n mouterkar daar moet ry, en wees ook met hulle wat op die skepe en op die treine en in die kragsentrales werk. Beskerm en bewaar hulle, ook dié wat hard van hart is.

Later is oom Kerneels op in Adderleystraat, verby die blommeverkopers en die Groote Kerk tot in die parlement met sy gebed. Wees met hulle wat in ons hoogste raadsale oor ons toekoms moet besin, o Vader. Gee dat elke besluit wat daar geneem word, tot eer en verheerliking van U sal wees.

Toe, opeens, bly oom Kerneels stil. ’n Hele ruk bly hy net so stil staan, en toe sê hy: Goed, dan sê ek eers totsiens, Here.

Toe gaan sit hy weer, vinnig.

Ná die biduur, vertel Tolla, sê oom Ollie, toe kom die predikant glo by oom Kerneels en sê vir hom: Oom het darem vir ons gebid vanaand, hoor.

Oom Kerneels glimlag toe glo so half verleë, en sê: Dit was vir jou ’n aardigheid, Dominee. Ek bid nog so en toe ek wil klaarmaak, toe vergeet ek vir amen.

Daar kan ek toe glad nie vir amen onthou nie.