Читать книгу Solank verlange die sweep swaai - Danie Marais - Страница 12

Die Nuwe Wêreld – ’n woonkamerdrama

Оглавление

Jy is 11 maande oud en jy sien my

toe ek uit die badkamer kom.

Tussen ons lê die houtvloer van die woonkamer

en die byna vier dekades

van vergissing

wat ek jou vooruit is.

En hier kom jy –

oop en toe –

op jou doekstert moonwalk jy

boudskuifel-roei jy

jou afwagtende glimlag oor die hout-oseaan.

Die kat hou jou dop

uit haar pelswagtoring op die rusbank –

’n mengsel van jaloesie en hoon

vir ’n primitiewe popkultuur

sonder snorbaarde of swier;

’n stam wat nooit die kuns van spin

sal bemeester nie.

En jy slaan jou hande om my been,

kyk verleë en hoopvol op.

Jy wys my die stowwerige lig teen die plafon.

“Da! Da!” sê jy gelowig salig

onbewus van my afgestompte gelatenheid

oor die wonders

van elektrisiteit en katte.

Jy het my bereik, Columbus, maar jy dink nog

die Nuwe Wêreld is die antieke Ooste

en ek – ’n ander onbeskawing vol

bygelowe, oervrese en vreemde gewoontes – ek

kyk oorstelp na jou

deur die boskasie van ouerliefde.

En dan tel ek jou op en ons wals twee wêrelde

’n oomblik in vervoering

op die silwer rand van

selfuitwissing.

Die kat sluit haar oë.

Sy het genoeg gesien, dankie.

Solank verlange die sweep swaai

Подняться наверх