Читать книгу Solank verlange die sweep swaai - Danie Marais - Страница 13

Die beste gedigte het nie

betekenis nie.

Die beste gedigte is ’n ervaring

nie ’n les nie.

Dieselfde geld vir mense.

Gedigte is soos kerke en tale –

gewyde tekens van afwesigheid.

Ook mense is maar hol en mensgemaak.

En tog glo ek in sekere gedigte

in sekere mense.

Ek brand hulle as ek bang word

en kyk hoe die donker sy

magtige skadu’s na my uitstrek.

Ek glo nie dis net wit basterdigters

wat in postkoloniale Afrika

op ’n bitter hopie erfskuld

staan en duimgooi

wat so voel nie.

Maar dalk weet basterwit digters

in beleërde bastertale

deegliker van donker

en die verpaste vaderland;

begryp miskien intiemer hoe

geruisloos die laaste skip hoe

stil gedigte lewens

in hulle se suiwer wit moer kan gaan.