Читать книгу Trucizna - Dario Correnti - Страница 16

– Tato, czy twoim zdaniem mogę pójść w koszulce Ronaldo? – pyta Jacopo. – Przynosi mi szczęście, na treningach jestem najlepszy.

Są u Mariny, za kilka dni odbędą się ustne egzaminy maturalne. Besana podnosi dłoń, jakby chciał wymierzyć mu policzek.

– Zgłupiałeś? Musisz włożyć marynarkę.

– Marynarkę wkładało się w twoich czasach. Teraz by mnie wyśmiali. Pan od filozofii prowadzi lekcje w szortach i birkenstockach.

– Nie obchodzi mnie to, do cholery, ubierz się przyzwoicie. Nie mówię, że masz włożyć krawat, ale przynajmniej długie spodnie i koszulę.

– Tato, jest zajebiście gorąco.

– Musisz wytrzymać. Jeszcze kilka dni i będzie po sprawie. No już, powtórzmy trochę.

Marco otwiera na chybił trafił podręcznik literatury włoskiej.

– Na czym polega ideał ostrygi u Vergi?

– Tylko nie Verga! Nie było mnie, kiedy o tym mówili.

– Nieważne, to jest w programie. Pomogę ci: z czym ci się kojarzy ostryga?

– Z szampanem?

– Nie żartuj sobie.

– Nie mam pojęcia.

– Czytałeś Rodzinę Malavogliów?

– Nie, to nie było D’Annunzia?

– Jakiego znów D’Annunzia?

– Tego od estetyczności.

– Niech to szlag, poddaję się. – Besana wstaje.

– No już, nie denerwuj się.

– Dobrze. Spróbujmy z poezją. Dlaczego Ungaretti jest określany jako poeta „hermetyczny”?

– Bo nic się, kurwa, nie da zrozumieć z tego, co pisał?

– Nie współpracujesz. – Besana zaraz wybuchnie. Po chwili jednak opanowuje się i czyta na głos definicję hermetyzmu. – Słuchasz mnie? Co tam oglądasz na tym telefonie?

– Nic. Zdjęcie, które moja koleżanka wstawiła na Instagrama.

Marco wzdycha, potem bierze książkę do historii.

– Teraz spróbuj się skupić. Kto był pierwszym premierem zjednoczonych Włoch?

– To łatwe. Giuseppe Mazzini.

– Ale z ciebie nieuk. Mazzini?

– Chciałem powiedzieć, że Garibaldi.

– Cavour. Camillo Benso, hrabia. Mówi ci to coś?

– Ach tak, Cavour. Jak plac, przy którym jest kino.

Marco zasłania rękami oczy.

– Spróbujmy z historią dwudziestego wieku: na jaki kraj najechał Hitler w 1939 roku?

– To wiem. Włochy.

– Ależ nie, na Polskę, Jacopo. Polskę, kurwa!

– Dziadkowie zawsze mówili, że podczas wojny w Mediolanie byli Niemcy.

– To było po 1943 roku. Ale, do kurwy nędzy, istnieje coś, czego się nauczyłeś?

– Muszę skończyć powtarzać.

– Chyba powinieneś zacząć od zera.

W tej samej chwili wchodzi Marina z dzbankiem mrożonej herbaty.

– Jak idzie?

– Tata mówi, że nic nie umiem – odpowiada Jacopo, wzruszając ramionami.

– Marco, dlaczego zawsze musisz wszystkich terroryzować. Skarbie, nic się nie martw. Mama ci pomoże.