Читать книгу Elize Parker-omnibus - Elize Parker - Страница 12

Toe Adri om vieruur die middag Villa d’Este se deur finaal agter haar toetrek, is Carine van haar balletklas op pad huis toe. Dis al meer as ’n jaar sedert sy by Emmie kom bly het en Carine vind die lewe in Kaapstad nie meer so oorweldigend nie. Emmie is beslis nie Hettie nie. Emmie het tyd vir haar en bederf haar.

Om die lewe makliker vir Carine en haarself te maak, het Emmie ’n au pair, Elma Neethling, aangestel. Elma sorg dat sy aangetrek en met ’n kospakkie by die skool en terug kom, laai haar by die balletklas af en sorg dat sy haar huiswerk doen.

By die huis val Carine moeg op haar bed neer. Sy maak seker Elma is in die kombuis besig voordat sy die musiekkassleutel uithaal en dit oopsluit. Wanneer die wêreld druk, is die kissiegeskenk van Adri haar troos. Die porseleinballerina wip op voor die spieël en pirouette. Tot Carine se ver­basing is daar vandag ’n brief in haar kassie. Sy trek die enkele vel skryfpapier uit die koevert.

Liewe Carine

Ek skryf vir jou die briefie omdat ek bang is jy gaan vir my kwaad wees. Ek moet vandag uit Kaapstad na ’n ander dorp vertrek om meer van kuns te leer. Ek wil dit nie doen nie, maar dit kan nie anders nie. Ek gaan jou mis.

Miskien kom ek sommer gou terug om jou te sien. Moet asseblief nie vir iemand van die brief sê nie, anders sal ek in die moeilikheid kom. Sodra ek kan, sal ek jou bel.

Baie liefde, Adri

Daar is ’n klop aan haar deur en Carine steek vinnig die brief in die musiekkassie weg. Sy sluit die deur oop en laat Elma inkom. Die brief is haar en Adri se geheim. Adri beskerm haar altyd teen almal.

Elma vou haar balletklere op. Carine gaan sit moeg op haar bed en lê teen die kussings.

“Is daar fout?” vra Elma bekommerd.

“Ek voel flou. Ons het hard geoefen. Ek wil bietjie slaap.” Carine krul haar in ’n bondel teen haar kussings op en maak haar oë toe. Elma trek die gordyne toe en gooi ’n kombers oor Carine. Dit sal goed wees as sy slaap. Toe Elma haar rustige asemhaling hoor, trek sy die deur toe.

Carine wag totdat sy gangaf is en haal die musiekkassie onder haar bed uit. Sy sluit die brief toe en bêre die sleutel. Sy wonder of Adri en Richard saam weg is om te trou. Hoe opwindend! Sy hoor Elma nader kom en maak haar oë toe. Sy wil nie gesteur word nie.

Sy wil oor Adri en Richard dagdroom.

Die volgende oggend stap Emmie sonder enige aankondiging Richard se kantoor binne en plaas ’n koevert voor hom. “Adri het dié vir jou op haar bed gelaat. Ek dink sy is vir goed weg. Toe ek gisteraand by die huis kom, was haar kamer ontruim. Die brief aan jou het op haar bed gelê.” Sy kyk onderlangs na hom. “Wil jy daaroor praat?” vra sy toe hy die brief ontsteld in sy bosak druk. Hy skud sy kop en Emmie stap uit. Hy druk die deur agter hom toe.

Richard skeur dadelik die koevert oop:

My liefling,

Ek is jammer ek moet op hierdie manier uit jou lewe verdwyn, maar dit kon nie anders nie. Ek het ’n kans om oorsee kuns te studeer. Ek kan nie van jou verwag om jou toekoms daarvoor op te offer nie. Ek is bang as ek jou persoonlik sê, sal ek bly en die kans laat verbyglip.

Moet my asseblief nie probeer soek nie. Vir ons al twee se beswil. Ek sê niemand waarheen ek gaan nie. Ek wil vir ’n rukkie ’n alleenloper wees. Niemand weet watter rol jy in my lewe gespeel het nie. Kom ons hou dit so.

Ek hoop jy word ’n hotelmagnaat. En mag jy jou eerste miljoen voor veertig maak.

Liefde, Adri

Sy klink alleen, so ontsettend eensaam, dink Richard. Vir ons al twee se beswil. Hy gooi die brief neer en gaan staan voor die venster.

Dit is alles Emmie se simpel hotelbeleid se skuld. As dit nie bepaal het dat personeellede nie in verhoudings met mekaar betrokke mag raak nie, kon hy en Adri open­lik ’n verhouding gehad het. So ’n verhouding kon gouer tot wasdom kom. Sy sou hom nie vir ’n kunskursussie gelos het nie. Adri is geen student nie. Daarvoor is sy te prakties.

Het Emmie van hulle verhouding uitgevind? Hy frommel die brief op toe die telefoon lui. Emmie se sekretaresse versoek hom om na haar kantoor te kom.

Sy staan met haar rug na hom, haar oë op Tafelberg gerig, toe hy die vertrek binnestap. “Jy sal ’n plaasver­vanger vir Adri moet vind,” sê sy sonder enige gevoel in haar stem. “Sy het ook vir my ’n brief gelos. Na alles wat ek vir haar gedoen het, verdwyn sy sommerso. Wat gaan ek vir Carine sê? En vir Nelia?”

Dit is op die punt van sy tong om vir Emmie te sê hy is jammer as hy moeilikheid tussen hulle twee gemaak het. Hy onthou Adri se versoek in die brief. Hoe minder hy sê, hoe beter. Hy moet vir tyd speel. Moontlik is sy op L’Agulhas. Hy sal soontoe ry en kyk of sy daar is. Asof Emmie sy gedagtes lees, sê sy: “Sy is nie op L’Agulhas nie. Ek het iemand soontoe gestuur. Ek is siek van bekommernis. Die drie susters was vir die eerste keer in jare weer bymekaar. Hoe kon sy Nelia en Carine sommerso los?”

“Adri is ’n kunstenaar. Hulle doen dinge anders as ons,” sê hy en stap sonder ’n verdere woord reguit vanaf Emmie se kantoor na die orgideëhuis. Hy sak moedeloos op die bank neer. En wéét: sy eerste blik van Adri, besig om orgideë hier te skets, sal hom altyd bybly.