Читать книгу Naśladowca - Erica Spindler - Страница 3

Rockford, Illinois

Wtorek, 7. marca 2006

Przenikliwy sygnał telefonu obudził Kitt z głębokiego snu, w który zapadła dopiero po zażyciu leków. Przez moment szukała słuchawki, a potem dwa razy omal jej nie upuściła, w końcu jednak podniosła ją do ucha i wymamrotała:

– Aa…lo?

– Kitt, tu Brian. Musisz wstać.

Otworzyła oczy i zamrugała powiekami, porażona światłem słonecznym, które wdzierało się przez szpary w zasłonach. Spojrzała na zegarek i natychmiast usiadła na łóżku.

Chyba nie włączyła budzika.

Spojrzała na drugą stronę łóżka, należącą do męża, zdziwiona, że jej nie obudził, a potem poczuła dojmującą frustrację. Nawet po tych trzech latach wciąż jeszcze spodziewała się go tam zastać.

Nie miała ani dziecka, ani męża.

Była sama.

Zakaszlała i przetarła oczy, próbując przegonić resztki snu.

– Skoro dzwonisz tak wcześnie, to sprawa musi być bardzo poważna – próbowała żartować.

– Ten skurwiel wrócił. Wystarczy?

Nie musiała pytać, o kogo chodzi. Doskonale wiedziała, że o Mordercę Śpiących Aniołków. Ta sprawa stała się jej obsesją i omal nie zniszczyła jej życia i kariery.

– Kto…?

– Mała dziewczynka. Jestem właśnie na miejscu zbrodni.

Najgorszy koszmar.

Morderca uderzył po pięciu latach przerwy.

– Kto się tym zajmuje?

– Riggio i White.

– Gdzie to się stało?

Podał jej adres w niezbyt dobrej, robotniczej dzielnicy Rockford.

– Kitt?

Wstała już i przygotowywała ubrania.

– Tak?

– Uważaj, Riggio jest…

– Zaborcza?

– Powiedzmy, że niezbyt skora do współpracy. Nie lubi, gdy ktoś próbuje jej pomóc.

– Dobra, będę pamiętać. Dzięki.