Читать книгу Choroby zakaźne i pasożytnicze - Группа авторов - Страница 21

3.5.1. Mechanizm działania

Polimyksyny są antybiotykami należącymi do antybiotyków peptydowych. Składają się z części peptydowej i reszty kwasu tłuszczowego – mają budowę amfifilową. Zostały podzielone na polimyksyny A, B, C, D i E w zależności od sekwencji aminokwasów części peptydowej. W leczeniu stosuje się polimyksyny B i E. Przedstawicielem polimyksyn E jest kolistyna.

Antybiotyki łatwo wnikają do komórek bakteryjnych i łączą się z fosfolipidami błony komórkowej, zaburzając jej strukturę. Prowadzi to do zwiększenia przepuszczalności błony komórkowej i zniszczenia komórki.

3.5.2. Znane mechanizmy oporności

Oporność pojawia się rzadko. Bakterie oporne charakteryzują się modyfikacją grup fosforanowych lipopolisacharydów poprzez podstawienie etanoloaminą lub aminoarabinozą. Bakterie naturalnie oporne (Proteus mirabilis i Burkholderia cepacia) mają podstawione wszystkie lipidy fosforanowe etanoloaminą lub aminoarabinozą.

3.5.3. Wskazania

Polimyksyny są skuteczne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym (łącznie z Pseudomonas aeruginosa i przecinkowcami). Większość bakterii Gram-dodatnich i beztlenowych oraz grzybów wykazuje jedynie niewielką wrażliwość na tę grupę antybiotyków.

3.5.4. Działania niepożądane

Do możliwych działań niepożądanych należą zaburzenia ze strony układu nerwowego (przemijające parestezje twarzy, zawroty głowy, zaburzenia mowy i widzenia, splątanie) oraz oddechowego (bezdech), a także zaburzenia czynności nerek i alergiczne wysypki skórne.