Читать книгу Умрим есталиклари - - Страница 31

Бўлма ҳайрон, бу жаҳонда йўқни бор қилгай умид,

Бурканиб шуҳратга-шонга, ошифта ҳол қилгай умид,

Сен умид қилсанг агар, тош устида гул ундириб,

Меҳнату ҳиммат билан бахтиёр қилгай умид,

Сенда бўлса қанча орзу, қанча синоат, қанча ишқ,

Сабр ила, бардош ила барқарор қилгай умид.

Умид ул руҳига ҳамкор, ғунчаи ахмар бўлиб,

Гоҳида шодлик бўлибон, гоҳида ойдай тўлиб,

Гоҳида айтиб ёр-ёру, гоҳида ўйнаб-кулиб,

Гоҳида бўлгай дилафгор, гоҳида ҳайрон қолиб,

Гоҳида ҳижрон бўлиб, гоҳида бағринг тилиб,

Гоҳи маҳзун, гоҳи шод, беихтиёр қилгай умид.

Ноумид бўлма жаҳонда, ноумидлик кўп ёмон,

Гар умидсиз ўтса умринг қуп-қуруқдир тўрт томон,

Гар бошингга тушса савдо, сен умидвор бўл ҳамон,

Ҳақ йўлига жо бўлур, ҳаққу ҳақиқат ҳар қачон,

Покиза бўлса дилинг, албатта омад сен томон,

Умид улдир ҳар нафас қалбингга ёр бўлгай умид.

Англашилмасдан баногоҳ бошга тушса можаро,

Дейдиганлар топилгайдир ўртада оқни қаро,

Бу каби иллат ҳар ишда бўлгусидир даҳр аро,

Покиза бўлса дилинг ҳар дам умид бергай садо,

Ўктам айтур бир куни “Савту наво”ю “Боғаро”,

Сабр ила бардошли бўлсанг, бахтиёр қилгай умид.