Читать книгу Sürgün - - Страница 39

Kəsib qulağını dəstəyə qatdıq,

gah qızdın, gah da ki, quyruq buladın,

nəyi oğurladıq, nələri satdıq,

almadın vecinə, hürdün, uladın.

İradə poladdır, dözüm qranit,

ehtiyac səni də əzib, bükdüsə…

Hürməyə dəyərmi, ay it oğlu it,

sonda mükafatın bir sümükdüsə.

Nə şirindir körpə gözlü küçüklər,

məkrlərə, hiylələrə qatılmaz,

hər çörəyi kəsiləndən igid, ər,

hər qulağı kəsiləndən it olmaz.

Bir gün xoruz kimi səsini çəkdir,

durub xoruz kimi banlamasan da,

sənətin ulamaq, işin hürməkdir,

kimə hürdüyünü anlamasan da…