Читать книгу Sürgün - - Страница 41

Bir mənəm tək bu dünyada,

bir də doğulmayan dahi,

bir də qəribsəmiş ada-

unudulanların ahı.

Xıxmışdır ərzin nəfəsi,

sındıran yox bu qəfəsi,

susdurmuşdur körpə səsi,

özündən deyən hər şahı.

Çatdıq dərdlərin yazına,

ömrü qazıya-qazıya,

sığışmaz yazı-pozuya,

unudanların günahı.

Açılmaz min il də bu sirr,

qəlbin nəğmələri əsir,

kim sübhandır, kim müqəssir,

özün görürsən, ilahi…