Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 16

Այնքան ահաւոր, միաժամանակ այնքան սուրբ է

Իւղի սոսկալի, խնկաւոր "օծութիւն" անունը,

Այնպէս որ, ոչ ոք երկրայիններիցս չի համարձակուի

Աստուած կոչուել, այլ` լոկ աստուածային,

Նոյնպէս չի կարող մարմնաւոր մէկը

Իրեն Քրիստոս համարել, այլ` լոկ քրիստոնեայ,

Դա անհնար էր եւ առաջին մեծ մկրտչին`

Ջրերով Հոգուն հրաւիրողին,

Որովհետեւ, ասում է, ես օծեալը չեմ,

Այլ ուղարկուած եմ նրա առջեւից:

Ինչպէս Մարկոս Աւետարանչի խօսքն է`

Սրանով էին շրջում առաքելական լծակիցները,

Իբրեւ Աստծոյ ձեռք, օգտուելով սրանից,

Քո անուամբ բուժում էին, առանց մարդկային դեղամիջոցի:

Քանի որ ինչպէս խաւարը լոյսից,

Հիւանդութիւնը առողջութիւնից,

Գիշերն օրուանից ու մահը կեանքից,

Այդպէս եւ այս տիրապարգեւ նիւթից

Մերժւում են չարի բոլոր հանգամանքները,

Խափանւում են եւ իսպառ վերանում:

Քանզի ինչպէս որ զազիր ճանճերը,

Սարդեր, զեռունները ականջամուտ,

Իբրեւ թոյնից` սպառւում, պակասում են այս նիւթից,

Այդպէս այս իւղը երբ զօրանում է

Օրհնութեան շնորհիւ` ե՛ւ դեւերին է հալածում,

Ե՛ւ չարքի մուրհակներն է ոչնչացնում,

Եւ մահավճիռն է պատռում:

Աւազանը կատարեալ է լոկ օծման օգնութեամբ:

Թէ՛ աւազակներից մահացու խոցուած

Առաջին մարդուն տրուեց փրկութեան այս դեղը,

Թէ՛ Յակոբոսի եւ Իսրայէլի անբոյժ վէրքերին

[Իբրեւ դեղ] այս պատուական իրը յիշուեց:

Այս իւղն էր փափագում Դաւիթը յարակայ յոյսով

Իբրեւ պտղաւետ ձիթենի Աստծոյ տան մէջ,

Այնժամ մերժելով թլփատութիւնը`

Գուշակեց շնորհը մկրտութեան:

Եւ ինչո՞ւ եմ ես ճառում սրանից,

Կարծելով` կարող եմ սպառել նիւթը,

Մինչդեռ վերիններն իսկ ի զօրու չեն

Մասնակիօրէն բացայայտել այս խորհուրդը,

Եւ կամ` էապէս: