Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 5

Արդ, ինչպէս օրը թերի է առանց գիշերի,

Նոյնպէս է տնտեսութիւնն առանց հարկ եղած ձէթի,

Քանզի ինչպէս սովորական, ոչ նուիրական

Իւղն է լուսաւորում մարմնական աչքի տեսողութիւնը,

Նոյնպէս անիմանալի կերպով

Քոյինաշունչ շնորհի ընտրութեամբ մաքրուածը

Աներեւոյթ հոգիները միաւորում է մեզ

Հրաշափառապէս պայծառացնելով:

Եւ ինչպէս իջնելով սուրբ աւազանի լուսարանը,

Մարմինը լուանալով` հաւատում ենք, թէ սրբութիւն ենք ստանում,

Այդպէս իւղի օծումով յուսավառւում ենք,

Սրանով կարծում ենք անտարակուսելիօրէն

Հոգու զօրութիւն ստացած:

Եւ ինչպէս օրհնաբանելի տէրունական հրամանդ

Նախավճռում էր մեղքերի քաւումն ախտացեալների,

Իսկ դրան չհաւատացողների հանդէպ

Հրաշալի բժշկութիւն անելով`

Մարմնական աչքով տեսանելի,

Հաստատում էիր վստահելի վկա,

Այսպէսեւ այս իւղը` կատարեալ փրկութեան լոյսով,

Լցուելով մեզ վրայ` օծում է մեր խորանն արտաքին,

Իսկ ներքին մարդու մէջ մտնելով ոչ ակնյայտ, այլ ծածկապէս`

Նոր կենդանութիւն է հաղորդում: