Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 7

Անդրանիկն արու չէր կարող լինել

Դատաքննութեանը նախագահող`

Առանց օծումով դրոշմուած լինելու,

Եւ չէր կարող անկոխելի տեղը մտնել քահանայութեան,

Եթէ սրանով կատարեալ չլիներ:

Օծումով կնքելով քարը,

Որ խորհրդանիշն էր ընտրութեան խորանի

Յակոբը երազում տեսաւ յարմար սանդուղքը,

Որով իջնելը անճառ բարձրեալիդ

Եւ իմ ելնելը խորհրդանշուեց.

Նա վէմ կանգնեցրեց եւ օծեց իւղով

Ի ցոյց, յիշատակ գալոց օրերի:

Ահարոնի քահանայութեան պայծառութիւնը

Մեծդ Աստծոյ հրամանով օծմամբ էր ճոխանում,

Որով գլխից դէպ մորուքն իջնող գերափառ իւղը,

Ըստ Սաղմոսողի զարմանազան նկարագրութեան,

Նախահօր փառքի վերադարձն էր

Եւ կեանք բաժանող քո սուրբ շնորհի

Գիրկընդխառնումը մեր բնութեան հետ:

Թագաւորութիւնը պանծալի չէր քո ստեղծած պատկերով,

Թէ իւղի եղջիւրով չձեռնադրվեր

Պճնութեան թագ ու պսակով,

Յանուն քո, Քրիստոս,

Վեր չբարձրանար:

Եւ ինչպէս մոռացա վեհերից առաջինին,

Մեծութեանդ ծառային եւ անպարագրելիիդ պատկերին,

Մելքիսեդեկը չէ՞ր` ահաւոր ճշմարտութեանդ օրինակ,

Ձիթենեաց լեռան վրայ,

Ուր յետոյ կանգնեցին

Մարմնացած Աստծուդ ոտքերը,

Այն վերին հրեշտակների ձեռքով

Այստեղի պտուղներից օծուեց,

Ուստիեւ նախահօր շիրմի պաշտպան նստեց`

Քեզնից եպիսկոպոսական արքայապատիւ ճոխութիւն ստանալով,

Մինչեւ յայտնուեցիր իբրեւ կատարեալ իսկութիւն`

Ունակ Ադամին կենագործելու: