Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 21

Չէ՞ որ միւռոնը այս օրհնաբանուած,

Որ մարգարէն նախապէս աղերսելով

Աչքի լոյս էր խնդրում,

Քերթողական խօսքով բացատրած`

Հոմերոնը թարգմանւում է "իմ մայր",

Այսինքն, որ մեր բնութիւնը ուժգնօրէն ձգող,

Եւ կայունացնող չքնաղ փոփոխմամբ

Հոսուն ջրերը լուսաւոր աւազանի,

Եւ կաթ մածուցող մակարդի նման

Իր մէջ է հաստատել վայրենութիւնս

Եւ հեղեղը աղբիւրների մշտահոս:

Իսկ մառնամուտը նոյնպէս միւռոն է նշանակում,

Մի այլ բառով արտայայտուած,

Այսինքն` մթին, որ խաւարչուտ է

Եւ ծածկուած է, անտեսանելի:

Օտարացեղ չէ այս դիմառնական կոչումը բառիս,

Քանի որ իրօք անուն է դրւում իրին համաձայն

Եւ անքննելի է խորութիւնը այս,

Քան թէ ամէն մի սրբութիւն սրբոց:

Քանի որ ոչ թէ ջրի նման է աղտը լուանում,

Կամ սիրտն ամրացնում հացի բնութեամբ,

Այլ նորոգ ինչ-որ մի յարմարութեամբ

Տնօրինապէս տեառնագրւում է զգայարաններին,

Սակայն վերնական անհասութեամբ

Ունի անուն անքննելի:

Եւ ինչպէս ասւում է` Աստուած անմատոյց

Լոյսերի մէջ է, իսկ անսահման փառաւորութեամբ

Անբաւ խաւարում ծածկուած է անտես:

Արտաքուստ փակուած` հասու չենք նրան:

Նոյն կերպ է եւ այս ծորումը լոյսի

Որոշ ճարտար լեզուներից

Պատշաճ ասութեամբ անուանագրուած`

Մռայլ է կոչւում,

Քանի որ անհնար է

Երկրածին բնութեամբ իսկութիւնն զգալ:

Իսկ իր մէջ հարստաբար ու տիրականապէս

Երկու աստծոյ անուն է կրում:

Եւ բարձրեալի անուանը նմանուելով

Կրկնակի է մեծանում այս իւղը`

Նուիրագործուած ամենաբուրեան ազնիւ կնդրուկով,

Զի Աստուածը մեր սպառիչ կրակ է ըստ Մովսէսի,

Ու նաեւ լոյս է, ըստ Յովհաննէսի,

Ուստի Եսային ճշմարտօրէն է սրան ակնարկում`

Լոյսն Իսրայէլի հուր պիտի դառնա: