Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 22

Դարձեալ նոր ձեւով ներկայացնեմ`

Իրը յայտնելու նոր մի պատկերով,

Չմոռանալով իմ նողկութիւնը,

Որը քաղցրացաւ գթութեամբ մեծիդ`

Նորից ու նորից գովեստով օրհնել:

Մեռայ` դառնութիւն է նշանակում,

Տաժանելի կիրք եւ չարչարանքներ:

Միւռոն` մեր լեզվով թէ ստուգաբանենք,

Պիտի թարգմանենք մահ-մեռելութիւն:

Որովհետեւ այս հոգեւոր օծմամբ

Մենք կտրւում ենք սնոտիասէր,

Մահակերպարան, տաղտուկ ու զազիր

Հեշտութիւններից հակառակուողի,

Որ օդախոնաւ մեղկութիւններով,

Ինչ-որ ջրացիր մի խոնաւութեամբ

Աղաւաղում են հունչը քնարի իմ լսողութեան,

Թմբուկ-թաղանթի ներդաշնութիւնը

Ուժգին հնչումով մի անվայելուչ

Ներքեւ է ձգում, մատնում կորստեան

Հեռանկարը մարդուս գոյութեան:

Դարձեալ, վերստին յուսով ենք կապւում

Քո խաչի անճառ խորհրդին, Քրիստոս,

Դու, որ միշտ ողջ ես` մահով մկրտուած,

Աստուած, եւ հաղորդ քո խրախոյսով`

Սրանով ենք մենք հաղորդւում կեանքիդ,

Եւ` բոլորովին անբաժանելի: