Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 28

Արեգա՛կ արդար, օրհնեալ ճառագայթ, պատկեր լուսեղէն,

Փափագ անձկալի, անքնին բարձրեալ, անպատում զօրեղ,

Բարու բերկրութիւն, յուսատու տեսիլ, գովեալ երկնաւոր,

Թագաւոր փառաց, Քրիստոս արարիչ, խոստովանեալ կեանք,

Եղկելուս բազմավրէպ եւ սխալներով լի այս շարադրանքի

Պակասները դո՛ւ լրացրու խօսքով քո ամենազօր

Եւ այն մատուցիր որպէս հաճելի աղերս բարձրեալ Հօրդ:

Դու ինձ համար անէծքների փորձութեան ենթարկուեցիր`

Կերպարանքովդ նմանուելով ինձ, կենա՜ց օրհնութիւն,

Բարեխնամ տեսուչ երկնայինների եւ ողջ երկրայնոց:

Զի թէ յանձն առար մեռնել ինձ համար,

Աստուա՜ծ բոլորի,

Ո՛րքան աւելի պիտի ուզենաս կարեկցել եւ այժմ ինձ, տառապալից տագնապահարիս,

Ազգակցիդ մեզ` մեզնից մարմնացեալ,

Մեղապարտիս հետ միշտ աղօթելով

Հօրդ համապատիւ:

Եւ պատուական արեանդ միջնորդութեամբ,

Որ մատուցւում է միշտ առաքչիդ կամքին ի հաճութիւն`

Թող վերացուեն վտանգները մեղաւոր դատապարտեալիս,

Պարտքերը զիջուեն, ամօթը փարատուի,

Մոռացուեն խայտառակութիւններն ու դատավճիռն ի բարին փոխուի,

Սատակեն որդերն, ու լացը վերանայ,

Դադարի կրճտումն ատամների թող,

Ողբերն սպառուեն,

Արտասուքները ցամաքեն թող որ, սուգը հեռանայ,

Խաւարն հալածուի, ու հուրը սաստիկ մարի, մոխրանայ,

Եւ բազմապիսի տանջարաններն ի բաց մերժուեն:

Եւ թող բոլորին կեանք կամեցողիդ ու պարգեւողիդ գթութի՜ւնը գայ,

Թող լոյսդ ծագի, փրկութիւնդ փութայ, օգնութիւնդ հասնի,

Այցելութիւնդ ժամանի, եւ ողորմութեանդ ցողը կանխահաս

Թող որ շտապի` յոյժ թշուառութեամբ մահուան վիհն ընկած

Իմ ոսկորների պապակ անդաստանը ոռոգելու:

Կենարար արեանդ բաժակն երկնաւոր, որ պատարագւում է միշտ, անսպառ

Յանուն ննջեցեալների հոգու փրկութեան եւ կենաց,

Թող ծաղկեցնի եւ պտղաբերի լուսաւոր օրուանդ համար մշակուած դաշտն իմ մարմնեղէն,

Որպէսզի նրա մեղքով իսպառ մահացած հոգիս,

Քո շնորհիւ, գթա՜ծ, քո մէջ զօրացած,

Եւ մեղքերից ազատ, անմահ կենդանութեամբ

Նորոգուեմ արդարների յարութեան օրը`

Հօրիցդ օրհնուած,

Որի հետ փառք քեզ եւ քո սուրբ Հոգուն

Եւ բարեբանութիւն վայելչական գոհութեամբ,

Այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն: