Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 41

Եւ արդ, ի՞նչ բաների արժանի համարելով ինքս ինձ, մօտենամ ես քեզ աղերսելու,

Արքայությա՞ն, որից վրիպեցի,

Թէ՞ վայելուչ փառքիդ, որից զրկուեցի,

Թէ՞ անմահ կեանքիդ, որից վտարուեցի,

Թէ՞ պարակցութեանը հրեշտակների, որից տրոհուեցի,

Թէ՞ արդարների մասնակցութեանը, որից ջոկուեցի,

Թէ՞ ուռն լինելու կենդանի որթի, որից պոկուեցի,

Թէ՞ ոստը բերկրութեան ծառի, որից գօսացայ,

Թէ՞ ծաղիկը փառքի շնորհի, որից թափուեցի,

Թէ՞ ժառանգաւորն պանծանաց, որից կորացայ,

Թէ՞ հայրական հարազատ գրկին, որից դուրս ընկայ:

Լուսեղէն զգեստո՞վ պարծենամ, որից մերկացայ,

Թէ՞ ստացողի դարձին յուսամ ես, որից խորթացայ,

Ըղձալի լոյսի՞ն դիմեմ ես արդեօք, որից մեկնեցի,

Թէ՞ ոսկորներին յօդուեմ Յիսուսի, որից մերժուեցի,

Նրա թեւերի՞ն մօտենամ, որից օտարացայ,

Թէ՞ ապաւէնին ապաստանեմ ես, որից զատուեցի,

Նորոգությա՞նը յուսամ փրկարար, որից մահացայ,

Թէ՞ զուարթարար զգաստութեանը, որից լքուեցի,

Կամ ուխտադրական կենաց կանոնին, որից փոխուեցի,

Թէ՞ հաստատական օրինադրութեան, որից սահեցի,

Անշարժ, անսասան Վէմի՞ն կառչեմ ես, որից սասանեցի,

Թէ՞ սրբոց գնդին լինեմ դասակից, որոնցից ինքս ինձ ի դուրս մղեցի,

Անդրանիկների քաղաքո՞ւմ շինուեմ, որից ես գերի քշուեցի,

Թէ՞ ամէնօրեայ հացին աղօթեմ, որ չվաստակեցի,

Թէ՞ տաժանքների վերացումն խնդրեմ, որոնց համար չքրտնեցի,

Թէ՞ պարգեւներով պսակուեմ ես այն, որոնց արժանի չհանդիսացա

Կամ կենաց գրքո՞ւմ արձանագրուեմ, որից ջնջուեցի,

Թէ՞ երախտիքներդ յիշեմ ես արդեօք, որոնք մոռացայ:

Եւ ահաւասիկ, ապրելու յոյսի լարը կտրուեց,

Ու վարակուեցի՜ ես բոլորովին գարշ բորոտութեամբ.

Տգեղ, սպիտակ ու փոքր-ինչ փայլող պալարի պէս այն,

Որը կրկնակի մեր անմաքրութեան իբրեւ նշանակ`

Նախնական ախտի սպին է պահում երկդիմի կերպով,

Ապականութիւնն ինձ պաշարելով` սպառեց մարմինն իմ բոլորովին

Պարծանքի նշոյլը բոլորովին շիջաւ ինձ համար,

Փրկութիւնը վտանգուեց, բարին ստուերացաւ,

Կեանքի դուռն ընդմիշտ փակուեց,

Մխիթարութիւնը վերացաւ,

Դատաստանի ատեանը մօտեցաւ,

Մահուան թոյնն արծարծուեց իմ մէջ,

Սպանուածն իմ մէջ կրկին կենդանացաւ,

Նաւահանգիստը քարերով խցուեց,

Յոյսի շաւիղը կուրացաւ,

Շնորհի ծածկոյթն ինձանից հանուեց,

Փառքի վայելչութիւնն աղօտացաւ,

Առաջնորդող հանճարը խափանուեց,

Կշտամբանքների փուշը շատացաւ,

Անօրէնութեան ուղեշը ծաղկեց,

Գեհենի բոցը բորբոքուեց իմ դէմ,

Ծառայութեան լուծը սաստկացաւ,

Ստրկութեան կապը զօրացաւ,

Կառոյցը պահող սիւնն ահա ընկաւ,

Բարձրութեան վստահարանը կործանուեց,

Ընտանի միաբանութիւնն անջրպետուեց,

Եւ տխրեց սաստիկ սրբութիւն սիրող

Աստծոյ հոգին:

Եւ քանզի ես դառնութիւնների մրուրը ճաշակեցի, -

Տանջանքներ, խայթեր ու տխրութիւններ, վշտեր հոգեկան,

Ցաւեր անդարմանելի եւ տարակոյսներ անյուսադրելի,

Ամօթանքներ անպարտակելի, խայտառակութիւններ անծածկելի,

Պատկառութիւններ անհամարձակ, փախուստներ անդառնալի

Եւ հալածանքներ անմարդասիրելի,

Երկար ու ձեռնունայն, անպաշար ուղեւորութիւն, -

Ուստի եւ դու, ո՜վ փրկութիւն, զօրութիւն եւ օգնութիւն,

Ողորմութիւն, լուսաւորութիւն, քաւութիւն եւ անմահութիւն,

Տէր Յիսուս Քրիստոս, Որդի կենդանի Աստծոյ, արարիչ երկնի եւ երկրի,

Որ ջուր ես տալիս ծարաւներին անջուր անապատում,

Օրհնեալ, բարեգութ, հզօր, մարդասէր,

Երկայնամիտ, խնամակալ, հնարաւոր, այցելու,

Պաշտպան աննախանձ, պահապան յաղթող եւ կեանք անկորուստ,

Միջնորդ երկնային, լիութիւն աննուազ, երանութիւն տօնելի,

Քո ողորմութեան աջ ձեռքը սիրով երկարելով ինձ`

Ընդունի՛ր եւ ներկայացրու քաւուած եւ սրբուած ամենապարտիս`

Քեզ հաւասարապատիւ Հոգուն, ո՜վ կենդանի Բան,

Որպէսզի քեզնով հաշտուած վերստին` իմ մէջ դառնայ նա:

Եւ քո միջոցով Նա, որ զօրեղ է ինքնութեամբ

Իր մաքուր կամքով ինձ սրբագործած`

Հօրդ ընծայելով`

Միաժամանակ ամբողջ իմ շնչով անբաժանօրէն

Կապի, միացնի բարեշնորհիդ հետ:

Որի համար` քեզ, Հօրդ ու սուրբ Հոգուդ`

Երրեակ անձնաւորութեանդ` մի բնութեամբ եւ մի աստուածութեամբ -

Փա՜ռք եւ բովանդակ արարածներից գոհաբանութիւն

Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն: