Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 17

Փառք քեզ միշտ եւ ամէն ինչում, անմահ թագաւոր,

Այժմ իմ երգած օրհնաբանութեամբ,

Որ արեցիր, կատարեցիր ինձ համար,

Բարեխնամ, գթած եւ ներողամիտ,

Հարուստ եւ առատ, ամենայաղթող,

Հայրերից սկսած` օրինակ տուիր,

Լրման հասցրիր իսկութիւնը ճշմարտապէս:

Դու` բնութեամբ` լոյս ես եւ արեգակ մշտապայծառ,

Եւ աշակերտներիդ դասը լոյս անուանեցիր,

Որով երկրի բոլոր արարածներին

Նրանց երջանիկ շնորհի շողերով լցրիր:

Մէկից անուշ իւղ ստացար ոտքերիդ`

Նշան, որ ընդունելի են քեզ ուղղուած խնդրանքները,

Եւ մի այլ պոռնկից` գլխիդ,

Նշանակ մեր հանդէպ գթառատ սիրոյդ:

Անսահմանելիդ մշտափափագ բաղձանքով հոտոտեց իւղն այս,

Հաստատուն ուխտով սահմանածդ մշտակայ օրէնք օրհնաբանելի`

Կեանքի պատգամներ քոյահրաման

Քարոզելու աշխարհով մէկ

Արժանաւորութիւնը համեստ իւղի`

Ի զարմանս հրաշքը լսողների,

Ի յուսադրութիւն գալիք սերնդի:

Դուք սրբից ունէք օծութիւնը`

Ասաց երջանիկն առաքեալներից,

Մեկնաբանելով օծման խորհուրդը,

Որ տալիս ես մեզ կենդանարարիդ

Անպակաս էութեան առաւելութիւնից:

Ուստի գերազանցօրէն քեզ նմանատիպ եւ յարմարաւոր

Լոյսիդ եւ Սուրբ Հոգուդ,

Օրհնութեան կաթեցումն այս, որ սրսկւում է մեզ վրայ անսպառ,

Նաեւ Լոյս է կոչւում,

Իբրեւ ստեղծուածներից առաջինը

Եւ արաչութեանդ պատկերակից,

Որով հալածում ես մեղքի խաւարը:

Իսկ Հուր է կոչւում, որովհետեւ

Ամէն տեսակ տարրերի հետ

Հաւասարապէս զուգաւորւում է`

Բաշխուած յայտնապէս, թէ ծածուկ,

Լուռ, թէ հռչակուած,

Ու թէ չբախուի հակառակորդի`

Չի բաղձա բորբոքուել ինքնասաստ կամքով:

Նաեւ` Օծումն, որ արքայաբար

Որդեգրելով, քեզ հետ միասին`

Մատուցես Հօրդ ի ժառանգութիւն,

Ողորմութեանդ [այս] ազգակիցը

Մեր մէջ նկատուի անեղծանելի,

Որպէսզի փայլենք գալիք փառքի մէջ:

Կոչւում է Հոգի,

Որպէսզի խաբեութեան հետքը մաքրելով,

Որ բանսարկուի ներգործութեամբ էր,

Նոր փոփոխուելով

Երկնային Հօրդ երկրպագենք

Հոգով եւ ճշմարտութեամբ

Յոյսի հաւատքով քեզ հետ բեւեռուած,

Ամենապարգեւ: