Читать книгу Մատեան Ողբերգութեան - იაკობ ცურტაველი - Страница 6

Նիւթի զանգուածն այս երկնի արարչիդ

Պատկերն է պանծալի.

Քանի որ ովքեր իւղի օգուտն ստացան,

Ստացան եւ ողորմութիւն,

Եւ ի գովեստ քեզ դու սահմանեցիր սա`

"Ողորմած եմ ես, Տէր",

Որովհետեւ ինչպէս սիրոյ հետ նոյնացնում ես

Աստուած անունդ

Նոյնպէսեւ մասամբ կոչւում ես սրանով,

Մեզ պարգեւուածով

Ճարպն այս վեհագոյն մեծութեան խորհուրդն է կերպաւորում

Թանձր երկրային հողանիւթ գոյացութեամբ:

Որովհետեւ կենդանու այս մասը ուտել չէր թոյլատրւում,

Ըստ հին Օրէնքի,

Այլ արարչութեանդ [արժանի] պտուղ էր համարւում,

Նոյնպէս եւ այստեղ,

Որպէս Տիրոջը մատչելի զօրութիւն,

Վայելչապէս նուիրւում է Աստուած Էիդ,

Հաճութեան աւանդն այս`

Հոգուս հարազատ զուգաշաւիղ,

Ուխտով պահուած է Արարողիդ:

Քանզի իմ հոգու օրինակն ու կարողութիւնը`

Անշունչ արիւնը եւ զուարթութեան ճենճերը

[Մատաղի] մսի հատուածների հետ չեն ոչնչանա,

Այլ վերին արքայութեանդ են ձօնւում ճաշակման,

Այդպէս` այս նիւթը ջահաւորական

Մշտաբորբոք ու անաղարտելի: