Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 26

Amsterdam, stad van my hart,

ek het geleer om buite jou te leef,

om hier ver van jou gelukkig te wees,

maar ek het jou opnuut nodig, groothartige,

noudat ek hom gevind het.

Ek wil hê dat jy ons veilig in moet sluit

want onder hierdie hemel hoort ons liefde nie:

daarvoor is die lig te skerp, staan die bome te bloot,

leef die huise te naak.

Vir my vreugde wil ek jou klokkespel hê,

vir my hartseer jou draaiorrel,

vir sy mond jou baie skemertes

en vir waar ek sag is en deurdringbaar

die kolk van gragtewater onder jou vele brûe.

Kom verlos my van die eindelose somer,

kokon my in jou herfs,

spin my toe in jou silwer winter

en gee my ’n lente soos joune

dat hy my nie te vas wil hou nie

en ek hom ook weer sal laat gaan

soos jy jou donsveer-dae