Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 35

i Slaaptyd

Nou kan die slaaphaas naas die speelteddie

reken op ’n bietjie aandag

en ek self vergoed word

vir die kere wat ek gesmelt het en verdamp

in die sonskynure van suigstokkies en ballonne.

Dis die ou spel waaraan ek toegee

vir my eie stil plesier

om jou klein verset dig teen my hart te voel:

ek-wil-jou-hê, ek-sal-nie-slaap-nie.

Die deur uiteindelik toe wens ek

dat ek jou weer daar uit mag haal.

Jou rebellie bons in my oor,

my arms boots jou verlangend na

en jou kleiner afmetings lê in my

meteens soos ’n swaar pyn:

eendag sal jy jou self insluit,

die donker welkom heet

en jou trane demp teen my gehoor.

ii Troos

Jy sal altyd wees

van hulle wat jou die lewe gegee het:

liewe kind, buitebeentjie van my,

koudgelaat deur my bloed

maak jy my die nooit-vanselfsprekende altyd-bevoorregte.

Maar jy besit jou oë

met soveel eiesinnigheid

dat ek my met my enkelheid opnuut versoen

want daardie blou –

geen mens herlei dit ooit tot bruin en groen.