Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 27

Hier sit ek met my bankrotskap, lief,

ek het my aan jou gegee

nie om my rykdom nie

maar om die armoede van ons albei.

My hart alleen was nie voldoende nie:

jy het hom reeds gehad

en in die donker kronkels van my gees

was jy al toegelaat.

Nou sit ek opgeskeep met al my nugter ure,

die son het my uiteindelik gesalueer:

ek het my goed gedra vandag,

gedoen soos mense van ’n ander mens verwag,

maar nou, nou moet jy na my toe kom

om my vir môre te monster en vermom.