Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 29

Geef mij den tijd, geef mij den tijd

om u te behooren

aan deze zijde der zekerheid.

Gerrit Achterberg

Ek is oor alles wat ek het

vandag so byna volledig bly

dat ek verbaas oor dié nuwe sekerheid

binne my eie wêreld kom en gaan.

Dit was jou eis, my lief, nie waar?

Dat ek oor jou nie sou bly staar

en in ’n monoloog met jou die vrae stel

en self ook weer die antwoorde verskaf.

Dis dodelik, het jy gesê, dis moord,

jy sou daarmee nie saam kon leef

terwyl jy tog van my onvermydelik

meesal geskei of ver moet wees.

Maar nou, aan die kant van die wrede grens,

geluk dit my om kop te hou;

laat ek hul tel my seëninge, een-een,

totdat ek weer oortree op jou gebied,

dit ons s’n word opnuut tot ’n bewoonde heerlikheid

al staan daaroor die tyd geskryf

en daarmee saam die tydelikheid:

o, omdat ek jou

tot in die laaste vesel lief kon hê,

kan ek uiteindelik oor niks verleë

regop en stil my niemandsland betree.