Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 33

Liefhê maak taal onnodig

maar verkwansel op die lange duur

ook meer as woorde:

jy en ek word ontklee

tot die ewige hy en sy –

minder as onsself.

Daarom herstel tot

my eie doodgewone liggaam en gesig

waarna op straat

niemand om sal kyk nie

kan ek begin om in my eie toevallige taal

eiesoortig te haat

dat ’n lang wolwefluit my uiteindelik agtervolg.