Читать книгу Een glas dooswit - Linette Retief - Страница 12

2 My lewe tydens skuldberading

Оглавление

‘If you’re going through hell, keep going.’

Winston Churchill

Jare gelede het ek saam met ’n skeppende direkteur gewerk wat altyd gesê het die beste advertensies is daai kleintjies wat ’n mens desjare in Huisgenoot gekry het. Dit het bestaan uit ’n enkele woord en ’n vraagteken: “Aambeie?” – en ’n pleidooi om ’n posorder vir 10c na die een of ander obskure posadres te stuur. Sy punt was: As jy aambeie het, gaan jy die advertensie raaksien.

As ek nou terugkyk, besef ek my besluit om vir skuldberading te gaan, het nie soseer op ’n enkele aha-oomblik berus nie. Dit was eerder ’n kumulatiewe aambeiagtige ervaring. Saam met my opbouende skuldgevoelens (en -realiteite) was ’n toenemende bewustheid van skuldberadingsboodskappe wat skielik oral opgeduik het; pamfletjies op die ysterwarewinkel se toonbank, opwipboodskappies op my rekenaarskerm, lewensboeie op groot bankgroepe se binnekring-televisie, advertensies op mure …

Voeg daarby die feit dat ek in daardie stadium ’n maandelikse huispaaiement van amper R18 000 gehad het, terwyl ek daardie betrokke maand fakture vir R4 000 uitgestuur het, en die skrif was op meer as een manier aan my persoonlike muur.

Die volgende stap was om te besluit watter oplossing om te kies. Aan die een kant was daar die bank se reddingsgordel, en aan die ander kant was daar my vriendin Adele, wat ’n vriendin het wat ’n skuldberader is. Synde ’n gevoelsmens en ’n sucker vir ’n tikkie persoonlike aandag, besluit ek toe om vir Adele te vra, waarop sy vir my Claudia se besonderhede kry.

Presies hoe dit gevoel het om daardie eerste oproep te maak, kan ek vreemd genoeg nie onthou nie. Maar máák het ek hom gemaak – saam met ’n afspraak om so gou moontlik by Claudia se onderneming, Quality Living, uit te kom. Anders as sommige mededingers het die naam Quality Living darem geklink soos die lig aan die einde van die tonnel – nie die wegholtrein van ophopende skuld wat maande lank al gedreig het om my in te haal nie.

En daar, op ’n prille Maandagoggend in Mei 2009, begin my skuldberadingstorie toe.

Een glas dooswit

Подняться наверх