Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 12

Не астылі яшчэ паплавы

І ў паветры праменні гуляюць,

У пяшчоце блакітаў ставы

Спевы птушак апошніх гайдаюць…

Жоўтым лісцем красуе смуга, —

Няўлоўнай зімы набліжэнне.

Пожні хваляй цалуе рака

На спатканні апошнім нясмела.

Пракаветных дубоў галасы

Да нябёсаў імкнуць, нібы стрэлы.

Ім бы раз свае карані

Агарнуць у пухнатыя глебы…

Дыванамі самотных гаёў

Усцілаецца жоўтасць на чырвань,

Лета рэхам сцішэлых лясоў

Рысакоў сваіх ставіць на прывязь…