Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 5

Вас, відаць, не было сапраўды

Ля крыніцы, ля вішань, ля студні…

Нібы сон, паўтараліся Вы,

І балелі-балелі мне грудзі…

Вы прыйшлі, нібы з неба святло —

І з прадоння Сусвет утварыўся…

Разлілося паўсюдна цяпло,

І як быццам яму я маліўся…

Вас усмешкай аздобіла ноч,

Кожнай зоркай, травінкай, лісточкам…

Бласлаўлення святога ад воч

Атрымаў я у райскім куточку…

Вы, як цень, адбіваліся ў дні,

Быццам воблака, ноччу сплывалі…

Таямніцаю спеў Ваш вірыў,

Вашы словы ў вышынях луналі…

Вас, відаць, не было сапраўды —

Кроза дзіўная свету прывідаў…

Нібы сон, паўтараліся Вы

У абшарах маіх краявідаў…