Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 13

А ноч, прыснёная табой,

Хіба адно што вецер…

Каштуеш зоркавы напой —

Душа ляціць па свеце…

Дух спачывае на мяжы —

Салодкай мроі гукі…

Перакрыжуюцца нажы,

Як закаханых рукі…

Заззяе золатам рака,

Прысніш дзівосных птахаў…

І не ўстрымаць маладзіка,

Ад шчасця каб не плакаў.

…а ноч, прыснёная табой,

Засне на крылах ветру.

Чырвонай кропляй за табой

Душа ляціць планеты…