Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 21

Поўня бледнаскурая,

Поўня бледнатваря

Поўніць неба слёзамі,

Лёзамі халоднымі.

Паглядзі праз дахі

Змерзлага наўколля,

Паглядзі на гмахі

Снежаньскай няволі.

І пачуй як быццам

Воўчы сум замерзлы —

Воўкі – гэта богі,

Што згубілі ногі і

На лапах ў поўсці

Шчэраца ікласта,

Выскал тайны шчасця,

А, быць можа, праўды,

Той спрадвечнай, існай,

Нібы поўня ў небе,

Быццам хлеб карыснай,

І як смерць нязменнай.

…

Снегавых сцяжынаў

Ты прайшоў нямала,

Але ў небе поўня,

Як твая святая,

Як твая ліхая,

Як твая нямая,

Як твая сляпая,

Тая ж, тая ж, тая ж —

З бледнай скурай й

Тварам,

Са сяйвом слязлівым,

Праўду што хавае,

У вачах ваўчыных.

У крыві людское.

У агідных рухах

Змерзлага жывога.

…

Поўня бледнаскурая.

Поўня бледнатварая.

Штоноч зноў ты плачаш

Ў холадзе лядашчым….