Читать книгу Tajemnica Marii Magdaleny - Paweł Lisicki - Страница 11

Tak jak Maria staje się wzorcem dobrego ucznia, bo rozumie, na czym polega jedyna konieczna rzecz, tak też wzorcem samopoświęcenia staje się anonimowa wdowa. „Potem usiadł naprzeciw skarbony i przyglądał się, jak lud wrzucał do niej pieniądze. Wielu bogaczy wrzucało wiele. Przyszła też pewna uboga wdowa, która wrzuciła dwie drobne monety, czyli grosz. Wtedy zawołał uczniów i powiedział im: Zapewniam was, ta uboga wdowa wrzuciła więcej, niż wszyscy, którzy wrzucali do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co mieli w nadmiarze, natomiast ona wrzuciła ze swego niedostatku wszystko, co miała, cały swój majątek” (Mk 12, 41-44). Obserwatorowi narzucić się musi pytanie, skąd Jezus to wiedział? Wrzucenie niewielkiej sumy do skarbony może oznaczać w takim samym stopniu niedostatek, jak skąpstwo. Ewangelista tego nie tłumaczy. Zakłada, że czytelnik z góry przyjmuje nadzwyczajne poznanie Jezusa i Jego zdolność oceny intencji. To mniej ważne niż to, że w tej anonimowej postaci kobiety pokazany jest kolejny wzór do naśladowania. „Specjalna troska i podziw Jezusa dla kobiet nigdzie pewnie nie jest tak wyraźnie zestawiony z Jego niechęcią do pewnych grup uprzywilejowanych i pozornie pobożnych” – stwierdza Witherington.

Na stronach Ewangelii kobiety pojawiają się raz za razem. Kolejnym przykładem jest królowa z Południa, czyli królowa Saby, która przybyła podziwiać mądrość Salomona. Jezus odwołuje się do niej jako do ostatecznego świadka niesprawiedliwości i niegodziwości Jego pokolenia. „Królowa z Południa powstanie na sądzie z tym pokoleniem i oskarży je, ponieważ przybyła z krańców ziemi, by słuchać mądrości Salomona, a tu jest ktoś większy niż Salomon” (Mt 12, 42). Krwawiąca kobieta jest świadkiem wiary, Maria przykładem doskonałego ucznia, uboga wdowa – samopoświęcenia, królowa z Południa zaś – sędziego i oskarżyciela.