Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 24

Иреннәрең утында дөрләде сүз:

– Хуплыйлармы? Тыңлыйкчы гөлләрне без.

Кичке җиләстә табигать тын калган.

Юк бер афәт гүя, шөбһә бер, ялган…

Күк омтылды Җиргәме? Минем йөзгә?

…Уй дәрьямда ике күз – дөньяң йөзә…

Алышынды анда төсләр, сурәтләр…

Тетрәнеп, читлеген шакый йөрәкләр.

Тоташты соң нинди утлар сулышы?

Үбүме бу – Җир һәм Күк омтылышы?

Шаулады карт тирәк, без арып сыенгач…

Сөендек, иренгә тамчы коелгач…

Төнне сызып үтте синең яшен-сүз:

– Бәхет түгелме? – Янабыз… Яшибез!