Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 37

Бәлки, шагыйрьләр оҗмахы бу кала?

Ә мин – шуннан үзем бер киткән бала…

«Яшь Адәм чакларым» белгән урыннар

Сине үз итеп, сәламләп тордылар.

Уйчан идең зиратта – тау башында,

Сәгыйть Рәми каберташы каршында

Остазның рухын яд итте йөрәкләр,

Күңелдә иде мөкатдәс теләкләр…

Сораштың гел Тукай булган җирләрне,

Бабич таланты балкыган көннәрне…

Ә мәчетләр ишегеннән кергәндә,

Яулык белән чәчеңне өреткәндә,

Күккә аштык бергә – Ходай катына, —

Ә җирдә Салават аты чакыра…

Яңгыр яуды һаман – сизмичә йөрдек,

Иң-иң ихлас тойгыларга төрендек.

И сөендем: син – мин үскән якларда,

Кайтырбыз күк Хыял – бөре чакларга.

Биек Бакча, дидең, бу – гүзәл кала;

Сөен, «Хауам»! «Оҗмах» та эзләр кала.