Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 33

Низами! Кыпчак кызы, дип,

Аппак, дип янган даһи!

Фарсыча язган кулың тик,

Рухың төрки, валлаһи!

Фөзүли! Көчең Ходайдан,

Юк газәлдә тиңдәшең! —

Сөйгәнсең тигез – сөрткәнсең

Шигырьдә яр, ил яшен.

Нәсими! Төрки пәйгамбәр!

Син – пирем, хәким-шагыйрь.

Мин дә «Аллага тиң»ме әллә?

Бармы көч миндә, сабыр?

Вагыйф! Аһ, ялкынлы йөрәк,

Яр данлауда остазым!

Әйт миңа: «шаһ кызы» күңелен

Яуларга бармы сазым!

Видади, Закир гел бергә,

Гаҗәеп мошаирә:

Төркиләр күңеле күктәдер? —

«Торналар» белән бергә?

…Остазлар! Рухыгызга кагылып,

Уятсам ялгыш – гафу!

Нишлим: ярым сезгә гашыйк,

Тетрәткән җанын Баку…

Ул илһам бирмәсә, бүген

Ничек тасвирлар идем

Мең еллар сезне яндырган

Төрки «дилбәр» нең миңен?!

Шигырегездән түгел бугай,

Сөюдән сезнең көнлим;

Юкса шашкын хисле Гаташ —

Сезләргә, бәлки, тиң мин?!