Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 34

Әүвәл пәйда булып илдә вәкиле,

Озакламый аннан ислам да килде.

Моңа мең ел! Күңелләрдә – бер илаһ!

Язмышыңны синең язган ул инде.

Дин тойгысын алганмын каумем аша,

Ә нигә мәҗүси уйлар бу башта? —

Сине уйлап багам, юллар салам мин,

Уем – тарих, Болгарларга тоташа.

Эзлим Ибне Фазлан узган юлларны,

Изге байракны ил кабул кылганны…

Яшел төсе күзләреңнең шуннандыр,

Күзаллыйм мин ялкын чәчле син-ярны!

Күрәм: яңа дин өчен вәкилләргә

Бүләк Кыз – син, китәсе ят илләргә. —

Шул кол ярның мин – гашыйк үз корбаны,

Акыл җуеп, кермәдемме телләргә?!

…Югалтканмын сине мең еллар элек,

Юлга чыксам, бүген каян эзләргә?!