Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 49

Яшь яр, миңа нигә ишегең бикле?

Ачылмасмы – көтсәм дә таңга тикле?

Әллә бәхетемнең киче дә җиттеме?

Күңел көнем әллә үтеп тә китте?

Яшьлекнеңме ишеге җанга бикле?

Ялынырга, бәлки? Кайчанга тикле?

…Хисләр язы, ул син идең түгелме? —

Җәем үтеп, әллә көзләр дә җитте?

Яшәүгә дә ишек бер булыр бикле:

Сиздермичә куярлар авыр бикне.

Бәхет хисең җуйсаң, гомер дә үтәр,

Бәхет – нәкъ синең сөю… ник тиз бетте?

Ишегең, дөнья, китсәк без, гел бикле:

Ачылмас ул мәхшәр көненә тикле.

Җанына кертми елатсын бүген яр, —

Яшәү – бәхет! Үкенеч: гомер чикле.

Әйтче син, яр! Ни фал: ишегең бикле?!