Читать книгу Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке) - Рәдиф Гаташ - Страница 52

Кайт тагын да шигыремә май кичендә!

Вагыйф[4] ны яттан сөйләвең исемдә,

«Күпләрне оныттым бугай» дисең дә

Яшисең син төрки моңнар өчен дә…

Кайт яңа шигыремә май кичендә!

Сагынып сине, лаләләр күз ача,

Казанда нәркисләр хәлеңне сораша.

Яшел яз! Йөрәкләр серләшә очрашса

(Карт күңел гөле дә үрелә Кояшка?),

Кайт: сине сагынган гөлләр күз ача…

Булса да уеңда диңгез, фонтаннар…

Ак шомыртлар – илдә, түгел анарлар.

Саф татарча яңгырап, аһәңсазлар,

Гашыйк җырын сиңа җиткерсен алар, —

Ә Казанда сагыну хисен – фонтаннар.

Килде чәчәк ату вакты кешегә! —

Суытса да кинәт, күңел төшермә,

Кырау төшермә тик бәхет хисеңә!

Җилгә әйт, кагылса ут-чәчеңә,

Исен китерсен сагынган кешеңә!

Кайт Казанга – шигыремә! – май кичендә,

Вагыйфка гашыйк итәрсең мине дә,

Йөрик шигъри лаләләр, моң эчендә,

Тугры булып төрки дөнья хисенә

Казанымда – гаҗәеп май кичендә!